ऑईलपाम लागवड |Oilpam Lagwad | Oil pam Sheti | Pam oil Sheti । ऑईलपामचे उगमस्थान, महत्त्व आणि भौगोलिक प्रसार ।ऑईलपाम लागवडीखालील क्षेत्र । ऑईलपामचे उत्पादन ।ऑईलपाम पिका योग्य हवामान । ऑईलपाम पिका योग्य जमीन ।ऑईलपाम पिकाच्या उन्नत जाती ।ऑईलपाम पिकाची अभिवृद्धी । ऑईलपाम पिकाची लागवड पद्धती ।ऑईलपाम पिकास हंगाम । ऑईलपाम पिकास लागवडीचे अंतर ।ऑईलपाम पिकास खत व्यवस्थापन । ऑईलपाम पिकास पाणी व्यवस्थापन ।ऑईलपामच्या पिकातील आंतरपिकांची लागवड | ऑईलपामच्या पिकातील तणनियंत्रण |ऑईलपामच्या पिकावरील महत्त्वाच्या किडी आणि त्यांचे नियंत्रण |ऑईलपामच्या पिकावरील महत्त्वाचे रोग आणि त्यांचे नियंत्रण ।ऑईलपामची काढणी, उत्पादन आणि विक्रीव्यवस्था ।पामतेल । पामच्या बियांचे तेल ।
।। नमस्कार जय महाराष्ट्र ।।
ऑईलपाम लागवड |Oilpam Lagwad | Oil pam Sheti | Pam oil Sheti ।
ऑईलपाम हे तेलाचे उत्पन्न देणारे एक प्रमुख लागवड पीक आहे. ऑईलपामचे उगमस्थान पश्चिम अफ्रिकेचा किनारा असून या पिकाची लागवड दक्षिण पूर्व आशिया, दक्षिण व मध्य अमेरिकेत आढळते. भारतात जवळजवळ 8 लाख हेक्टर क्षेत्रावर या पिकाची लागवड आढळते. भारतातील खाद्यतेलाची गरज मोठ्या प्रमाणावर असल्यामुळे ऑईलपाम- पासून मोठ्या प्रमाणात तेलाची गरज भागू शकते. एक हेक्टर क्षेत्रापासून जवळजवळ 3-4 मेट्रिक टन तेल मिळते. खाद्यतेलाबरोबर या तेलाचा उपयोग साबण, मेणबत्त्या, बेकरी उद्योगामध्ये मोठ्या प्रमाणात करता येतो. तसेच या फळांच्या लगद्याचा उपयोग जनावरांचे खाद्य म्हणून करता येतो. भारतात आंध्र प्रदेश, कर्नाटक, केरळ, गोवा, तामीळनाडू या राज्यांत ऑईलपामची लागवड मोठ्या प्रमाणात केली जाते.
ऑईलपामचे उगमस्थान, महत्त्व आणि भौगोलिक प्रसार ।
ऑईलपामचे उगमस्थान पश्चिम आफ्रिका आहे. तसेच आफ्रिका, दक्षिण-पूर्व आशिया आणि अमेरिकेत ऑईलपामची लागवड जंगली स्वरूपात आढळते. 14 व्या शतकात ऑईलपामची लागवड पश्चिम आफ्रिकेत करण्यात आलेली आढळते. आणि 19 व्या शतकाअखेर ऑईलपामची लागवड फक्त याच प्रदेशात झालेली आढळते. भारतात 1908 मध्ये प्रथमच बंगलोरच्या लालबागेमध्ये एक ऑईलपामचे झाड ब्रिटिशांनी लावले. त्यानंतर 1961 नंतर भारतात केरळ राज्यात व्यापारी दृष्टीने ऑईलपामची लागवड प्रथम करण्यात आली. त्यासाठी 4,000 ऑईलपामच्या रोपांची नायजेरियातून आयात करण्यात आली.
ऑईलपाम हे एक प्रमुख खाद्यतेल देणारे लागवड पीक असून या पिकापासून हेक्टरी 3-4 टन तेल मिळते. सध्या आपल्या देशाला खाद्यतेल मोठ्या प्रमाणात आयात करावे लागते; त्यामुळे तेलाची गरज भागविण्यासाठी ऑईलपामच्या लागवडीस मोठा वाव आहे. खाद्यतेलाबरोबर ऑईलपामचा वापर साबण, मेणबत्ती आणि बेकरी उद्योगामध्ये तसेच पेंडीचा उपयोग जनावरांचे खाद्य म्हणून केला जातो.
ऑईलपाम लागवडीखालील क्षेत्र । ऑईलपामचे उत्पादन ।
जगात ऑईलपामचे एकूण उत्पादन जवळजवळ 800-1,000 लाख टन असून त्यापैकी निम्मे उत्पादन हे दक्षिण-पूर्व आशियातून मिळते. भारतात पामतेलाकडे शेंगदाणा तेलाला पर्याय म्हणून बघितले जाते. दर वर्षी जवळजवळ 8-10 लाख टन पाम ऑईल आपला देश आयात करतो. भारतात आंध्र प्रदेश, कर्नाटक, केरळ, गोवा, तामीळनाडू या राज्यांत आणि अंदमान-निकोबार मध्ये ऑईलपामची मोठ्या प्रमाणावर लागवड होत असून यापुढे या राज्यांमध्ये ऑईलपामच्या लागवडीला मोठा वाव आहे.
ऑईलपाम पिका योग्य हवामान । ऑईलपाम पिका योग्य जमीन ।
ऑईलपामच्या योग्य वाढीसाठी व अधिक उत्पादनासाठी जमिनीची निवड महत्त्वाची आहे. पामच्या लागवडीसाठी अधिक खोलीची, पाण्याचा योग्य निचरा होणारी व अधिक सेंद्रिय पदार्थ असलेली जमीन निवडावी. जमिनीचा सामू 6.5 ते 7.5 एवढा असावा.
ऑईलपामच्या योग्य वाढीसाठी उष्ण-दमट हवामान मानवते. तापमान 200-270 अंश सेल्सिअसच्या खाली गेल्यास ऑईल पामच्या वाढीवर व उत्पादनावर परिणाम होतो. 33 अंश सेल्सिअसपेक्षा अधिक तापमान वाढल्यास झाडाच्या प्रकाशसंश्लेषणक्रियेवर परिणाम होतो; तसेच फळांचे घड गळून पडतात. ऑईलपामच्या योग्य वाढीसाठी पर्जन्यमान 2,000-3,000 मिमी. असावे.
ऑईलपाम पिकाच्या उन्नत जाती ।
ऑईलपामच्या विशिष्ट अशा जाती नसून फळांच्या रचनेवरून व बियांच्या कवचाच्या जाडीनुसार वेगवेगळे तीन वर्ग करण्यात आले आहेत.
(1) ड्यूरा बियांचे कवच जाड असून गर कमी ते मध्यम असतो.
(2) टेनेरा – बियांचे कवच मध्यम जाड असून गर मध्यम ते जास्त असतो.
(3) पिसिफेरा कवच नसते.
नवीन जातीची निर्मिती करताना पातळ कवचाच्या टेनेरा ऑईलपामचा ड्यूरा आणि पिसिफेरा या दोन जातींशी संकर केला जातो.
नवीन जाती या बुटक्या, तेलाचे प्रमाण व दर्जा उत्कृष्ट असलेल्या, रोग व किडींना प्रतिकारक असाव्यात. ऊति – संवर्धनाने ऑईलपामची अभिवृद्धी करता येते. या पद्धतीने तयार झालेल्या जातीच्या एका झाडापासून प्रतिवर्षी सुमारे 250 किलो वजनाचा घड मिळतो.
ऑईलपाम पिकाची अभिवृद्धी । ऑईलपाम पिकाची लागवड पद्धती ।
ऑईलपामची अभिवृद्धी संकरित टेनेरा बियांपासून करतात. यासाठी योग्य ऑईलपामच्या झाडाची निवड करून त्यावर निवडलेल्या नरांचे पुंकेसर आणून परागीभवन केले जाते. अशा झाडापासून साधारणतः 6-9 महिन्यांत फळे तयार होतात. पूर्णपणे परिपक्व झालेल्या फळांची बियांसाठी काढणी करावी. बियांवरील साल काढण्यासाठी बियाणे 10 दिवस पाण्यात भिजवून ठेवतात. अशा बियांची साल काढण्याच्या यंत्राने साल काढून टाकावी व बियाणे 1 ते 2 दिवस सावलीत वाळवावे. बियांमधून पाण्याचे प्रमाण 14% पेक्षा कमी करावे; अन्यथा साठवणुकीत बियांना कोंब फुटू शकतात. अशा पद्धतीने. योग्य तापमानाला व पॉलिथीन पिशवीत किंवा बंद डब्यामध्ये बियाणे साठविल्यास बियाणे 1 वर्ष उगवणक्षम राहू शकते.
बियांच्या योग्य उगवणीसाठी उष्ण तापमानाची प्रक्रिया आवश्यक असते. बियांच्या योग्य उगवणीसाठी 40 ते 48 अंश सेल्सिअस तापमान व 18% आर्द्रतेला 40 दिवसांपर्यंत पॉलिथीन पिशवीत ठेवतात. यानंतर बिया 48 तास पाण्यात ठेवाव्यात. अशा प्रकारे यापुढे बियांना अंकुर फुटण्यास सुरुवात होते व पुढे 30-40 दिवस चालते. अंकुर फुटलेल्या बिया निवडून रोपवाटिकेत खत-मातीने भरलेल्या पॉलिथीन पिशव्यांमध्ये लागवड करावी. या पिशव्याना दररोज नियमित पाणी द्यावे. या रोपांच्या योग्य वाढीसाठी ठरावीक अंतराने खतांच्या योग्य मात्रा द्याव्या व तणांचे नियंत्रण ठेवावे. अशा प्रकारे 12-14 महिन्यांत रोपे पुनर्लागवडीसाठी तयार होतात. ऑईलपामची लागवड चौकोनी पद्धतीने करावी. यामध्ये दोन झाडांतील अंतर सारखे ठेवावे. ऑईलपामची लागवड त्रिकोणी पद्धतीनेसुद्धा येते.
ऑईलपाम पिकास हंगाम । ऑईलपाम पिकास लागवडीचे अंतर ।
ऑईलपामच्या लागवडीसाठी 9X9 मीटर अंतरावर 60X60X60 सेंमी. आकाराचे खड्डे घ्यावेत. या अंतरावर लागवड केल्यास हेक्टरी 100 झाडे बसतात. खड्डयात वरची सुपीक माती, कुजलेले शेणखत व 125 ग्रॅम सुपर फॉस्फेट चांगले एकत्र करून भरावे. लागवडीसाठी चांगल्या वाढलेल्या व निरोगी रोपांची निवड करावी व खड्डयाच्या मध्यभागी रोपाची लागवड करावी. किंवा ऑईलपामची लागवड झाडाची वाढ व योग्य उत्पादनासाठी त्रिकोणी पद्धतीने दोन झाडांमध्ये 9 मीटर व दोन ओळींतील अंतर 7.79 मीटर ठेवावे. ऑईलपामची लागवड वर्षभर करता येते. परंतु कमी पावसाच्या प्रदेशात वातावरणात कमी तापमान व अधिक आर्द्रता व जमिनीत पाण्याचे प्रमाण जास्त असताना लागवड करावी. अशा प्रकारे ऑईलपामची लागवड पावसाळयात 1-2 चांगले पाऊस झाल्यानंतर करणे योग्य ठरते.
ऑईलपाम पिकास खत व्यवस्थापन । ऑईलपाम पिकास पाणी व्यवस्थापन ।
ऑईलपामच्या झाडांना वर्षातून 2 वेळा खताचे हप्ते द्यावे लागतात. पहिला हप्ता पावसाळ्यापूर्वी जून महिन्यात व नंतरचा हप्ता पाऊस संपल्यानंतर ऑक्टोबर महिन्यात झाडाभोवती किमान 2 मीटर अंतरावर रिंग पद्धतीने खते द्यावीत.
खताच्या मात्रा माती परीक्षण अहवालानुसार ठरवाव्यात. खते दिल्यानंतर झाडाला हलके पाणी द्यावे.
| खताची मात्रा | ||
| खताचे नाव | प्रति झाड | प्रति हेक्टर |
| शेणखत किंवा कम्पोस्ट | ||
| लागवडीपूर्वी | 50 किलो | 5 टन |
| लागवडीनंतर | 50 किलो | 5 टन |
| रासायनिक खते | ||
| लागवडीपूर्वी (NPK) | N | N |
| P – 125 ग्रॅम | P – 125 किलोग्रॅम | |
| K | K | |
| 7 वर्षांपर्यंत (दरवर्षी) | N – 225 ग्रॅम | N – 22.5 किलोग्रॅम |
| P – 225 ग्रॅम | P – 22.5 किलोग्रॅम | |
| K – 225 ग्रॅम | K – 45.0 किलोग्रॅम | |
| Mg – 175 ग्रॅम | Mg – 17.5 किलोग्रॅम | |
| 7 वर्षांनंतर (दरवर्षी) | N – 450 ग्रॅम | N – 45.0 किलोग्रॅम |
| P – 450 ग्रॅम | P – 45.0 किलोग्रॅम | |
| K – 900 ग्रॅम | K – 90.0 किलोग्रॅम | |
| Mg – 350 ग्रॅम | Mg – 35.0 किलोग्रॅम |
ऑईलपामच्या अधिक उत्पादनासाठी कोरड्या हंगामात पाणी देणे गरजेचे असते. पाणी देण्याच्या पद्धती या त्या क्षेत्रातील हवामान व जमिनीचा प्रकार व मगदुरावर अवलंबून असतात. साधारण उतार किंवा सपाट जमिनीत पाणी पुरेसे उपलब्ध असल्यास वाफे पद्धतीने पाणी द्यावे. उताराच्या जमिनी व पाण्याची कमतरता असल्यास ठिबक सिंचन पद्धतीने पाणी द्यावे.
ऑईलपामच्या झाडाच्या वयानुसार पाण्याची गरज वाढते तसेच जमिनीचा मगदूर पाणी धरून ठेवण्याची क्षमता यांवर पाण्याची आवश्यकता ठरते. साधारणत: 6-7 दिवसांच्या अंतराने पाण्याच्या पाळ्या द्याव्यात.
ऑईलपामच्या पिकातील आंतरपिकांची लागवड | ऑईलपामच्या पिकातील तणनियंत्रण |
ऑईलपामच्या झाडांमध्ये सुरुवातीची वर्षे आंतरपिके घेणे फायद्याचे ठरते. आंतरपिकाची लागवड त्या भागात घेतल्या जाणाऱ्या पिकानुसार बदलत जाते. साधारणतः तूर, उडीद, मूग, वाटाणा, हरभरा, भुईमूग यांसारखी द्विदलवर्गीय पिकांची लागवड फायदेशीर ठरते. या पिकांच्या मुळांवरील गाठी वातावरणातील नत्राचे स्थिरीकरण करतात; त्यामुळे नत्र काही प्रमाणात पिकास उपलब्ध होतो. तसेच या पिकांची पानगळ झाल्यामुळे जमिनीचा मगदूर सुधारतो व पाणी धरून ठेवण्याची क्षमता वाढते. याशिवाय ऑईलपाममध्ये मिरची, पालेभाज्या, वैरण पिके, निशिगंध, अननस, पपई, केळी यांसारखी पिके सुरवातीच्या तीन वर्षांपर्यंत घेता येतात. या पिकांची आंतरपिके म्हणून निवड करताना अन्नद्रव्याची अतिरिक्त मात्रा व पाळी यांचे व्यवस्थापन वेगळे असावे.
ऑईलपामच्या योग्य वाढीसाठी झाडाभोवतालच्या परिसरात तणे वाढू देऊ नयेत. तणे वाढल्यास अन्न, पाणी व सूर्यप्रकाश इत्यादी मुख्य पिकास उपलब्ध होऊ शकत नाही; तसेच काही तणांवर किडी व रोगाच्या वाढीस पोषक घटक असल्यामुळे त्याचा दुष्परिणाम झाडाच्या वाढीवर होतो. यासाठी खते व पाणी देण्यापूर्वी झाडाच्या परिसरातील 1 मीटर अंतरावर कोणत्याही प्रकारची तणे वाढू देऊ नयेत. तणांच्या नियंत्रणासाठी मजुरांच्या साहाय्याने तणे वेळोवेळी खुरपून काढावीत किंवा ग्लायफोसेट (ग्लायसेल / राऊंडअप) किंवा ग्रामोक्झोन या रासायनिक तणनाशकांचा वापर करावा.
ऑईलपामच्या पिकावरील महत्त्वाच्या किडी आणि त्यांचे नियंत्रण |
पिठ्या ढेकूण व मावा :
नवीन रोपांमधील रस या किडी शोषून घेतात. त्यामुळे पानांना इजा होते व बुरशीची वाढ होते. या किडीच्या नियंत्रणासाठी रोगार 15 मिली. किंवा मोनोक्रोटोफॉस 12 मिली. 10 लीटर पाण्यात एकत्र करून फवारावे.
पाने खाणारी अळी किंवा नागअळी :
ही अळी पानाचा आतील गर खाते. या किडीच्या नियंत्रणासाठी कार्बारिल 40 ग्रॅम प्रति 10 लीटर पाण्यात घेऊन फवारावे. कीडग्रस्त पाने गोळा करून जाळून टाकावीत.
गेंड्या भुंग्या :
हा भुंगा ऑईलपामच्या झाडाच्या शेंड्यामधून येणारा नवीन कोंब खातो; त्यामुळे झाडाची वाढ थांबते. गेंड्या भुंग्यांच्या प्रादुर्भाव झालेल्या झाडावर नवीन येणारी पाने त्रिकोणी आकारात कापलेली दिसतात. किडींचा प्रादुर्भाव मोठ्या प्रमाणावर असल्यास झाड सुकते आणि मरते. या किडीच्या नियंत्रणासाठी उपद्रव झालेल्या भागातून लोखंडी सळई किंवा हूकच्या साहाय्याने भुंगा काढून ठार मारावा किंवा 10 ग्रॅम दाणेदार फोरेट झाडांच्या शेंड्यात दोन पानांच्यामध्ये तीन महिन्यांतून एकदा टाकावे.
उंदीर :
उंदीर हे ऑईलपामच्या फळांना उपद्रव करतात. कोवळी वाढणारी फळे उंदीर पोखरतात; त्यामुळे अशा फळांची गळ होते. उंदरांच्या नियंत्रणासाठी झाडांच्या बुंध्यावर जमिनीपासून 6 फूट उंचीवर 1 फूट रुंदीच्या गुळगुळीत पत्र्याच्या गोलाकार पट्टा बसवाव्यात. त्यामुळे उंदीर झाडावर चढताना घसरून पडतो. किंवा उंदराच्या बंदोबस्तासाठी रोबॅन किंवा रॅक्यूमिन या उंदराच्या सापळयांचा वापर करावा.
ऑईलपामच्या पिकावरील महत्त्वाचे रोग आणि त्यांचे नियंत्रण ।
शेंडा करपा :
नवीन पानावर व वाढीवर हा रोग दिसून येतो. पानावर तपकिरी रंग येतो व पुढे पूर्ण पानभर पसरतो. हा रोग नवीन झाडावर जास्त येतो. या रोगामुळे मुख्य शेंडा वाकतो व पाने वाळतात. या रोगाचे महत्त्वाचे कारण म्हणजे पालाश आणि मॅग्नेशियमची कमतरता किंवा त्या जातीचा मूळ गुणधर्म असू शकतो. या रोगाच्या नियंत्रणासाठी करपा रोगास प्रतिकारक अशा जातींची लागवड करावी.
पर्णगुच्छ :
नवीन न उघडलेल्या पानांच्या खालच्या बाजूला तपकिरी रंग येतो. पुढे हा रोग पानांच्या खालच्या बाजूला पसरत जातो. तसेच नवीन पाने लहान व गुच्छासारखी येतात. या रोगाच्या नियंत्रणासाठी पानांवर 1% बोर्डो मिश्रणाची शेंड्यावर फवारणी करावी.
याशिवाय ऑईलपामच्या झाडावर फळकूज, खोडकूज, पानांवरील करपा, इत्यादी रोग आढळतात.
ऑईलपामची काढणी, उत्पादन आणि विक्रीव्यवस्था ।
ऑईलपामच्या फळांचे उत्पादन लागवडीनंतर 3-4 वर्षांनंतर सुरू होते. परंतु फळे आकाराने लहान असतात; त्यामुळे उत्पादन कमी मिळते. त्यामुळे सुरुवातीला आलेला बहार काढून टाकणे योग्य ठरते. त्यानंतर पुढील उत्पादन घेण्यास सुरुवात करावी. ऑईल पामच्या झाडावर नर व मादी फुलांचे घोस येतात. त्यांपैकी नरफुलांचे घोस काढून टाकावेत.
ऑईलपामची फळे फळधारणेनंतर 5-6 महिन्यांत काढणीस तयार होतात. फळांची योग्य परिपक्वतेला काढणी करावी. अपरिपक्व फळांमध्ये तेलाचे प्रमाण कमी मिळते. साधारणतः 50 ग्रॅम वजनाच्या घडात एक फळ घडातून वेगळे होईल अशा वेळी घडाची काढणी करावी. घडाच्या काढणीसाठी तीक्ष्ण चाकू किंवा कोयता बांबूला बांधावा. सुरुवातीला घडाला लागून असलेली पाने काढून नंतर देठासहित घड तोडावा. अशा प्रकारे एका दिवसात एक मनुष्य साधारणपणे 100-150 घड काढतो. एक हेक्टर क्षेत्रापासून ऑईलपामच्या 25-30 टन घडांचे उत्पन्न मिळू शकते. घडांची काढणी केल्यानंतर 24 तासांच्या आत प्रक्रिया करावी अन्यथा तेलामध्ये मुक्त घन आम्लाचे प्रमाण वाढून तेलाची प्रत कमी होते. त्यासाठी काढणी केल्यानंतर घडांना 30-40 मिनिटे उकळत्या पाण्यात ठेवून निर्जंतुकीकरण केले जाते. फळे हायड्रोक्लोरिक आम्लामुळे मऊ होतात तसेच फळातील अनावश्यक घटक निघून जातात. त्यानंतर फळे दाबून उकळत्या पाण्यात टाकतात. फळाचा गर तळाला बसून तेल पाण्यावर तरंगते. अशा प्रकारे तरंगणारे तेल वरच्यावर काढून घेतले जाते.
या तेलाचे वर्गीकरण किंवा शुद्धीकरण करून त्याचा उपयोग खाण्यासाठी, साबण, औषधे, मलम, सौंदर्यप्रसाधने इत्यादींसाठी वापर केला जातो. अशा प्रकारे ऑईलपामच्या फळांपासून महत्त्वाची दोन उत्पादने मिळतात.
पामतेल :
पामतेल हे प्रामुख्याने ऑईलपाम फळाच्या आतील गरापासून मिळते. यामध्ये तेलाचे प्रमाण जवळ जवळ 45-55 टक्के असते. पामतेल हे घट्ट असून 25-50 अंश सेल्सिअस तापमानालही वितळते. या तेलाचा रंग पिवळा ते नारिंगी लाल असतो. ऑईल पामचे शुद्धीकरण व ब्लाँचिंग करून त्यातील हानीकारक घटक काढून त्याचा खाण्यासाठी वापर करतात. ऑईलपामचा वापर मोठ्या प्रमाणात साबण किंवा सौंदर्य प्रसाधने बनविण्यासाठी करतात. ऑईलपाममध्ये व्हिटॅमीन B कॅरोटीन मोठ्या प्रमाणात आढळते.
पामच्या बियांचे तेल :
ऑईलपामच्या फळाच्या बियांत जवळजवळ 50% तेल असते. हे तेल नारळाच्या तेलासारखे असते. याला जवळजवळ रंग नसतो व तापमान कमी झाल्यास तेल गोठते. या तेलाचा वापर चॉकलेट आणि बेकरीमध्ये करतात. तसेच आइस्क्रीम, साबण, साबण पावडर बनविण्यासाठी या तेलाचा वापर मोठ्या प्रमाणात करतात. तेल काढल्यानंतर मिळणाऱ्या पेंडीचा जनावरांचे खाद्य म्हणून उपयोग करतात.
सारांश ।
ऑईलपाम हे एक महत्त्वाचे तेलबिया पीक आहे. ऑईलपामपासून हेक्टरी 3-4 टन तेल मिळते. ऑईलपामचे उगमस्थान पश्चिम आफ्रिका हा देश असून भारतात बंगलोरच्या लालबागमध्ये ऑईलपामची प्रथम लागवड करण्यात आली. भारतात आंध्र प्रदेश, कर्नाटक, केरळ, गोवा व तामीळनाडू या राज्यांत ऑईलपामची लागवड मोठ्या प्रमाणात केली जाते. जगात दरवर्षी 8 – 10 दशलक्ष टन ऑईलपामचे व 4-5 दशलक्ष टन ऑईलपामच्या कवचापासून निघणाऱ्या तेलाचे उत्पादन होते. ऑईलपामच्या योग्य वाढीसाठी व उत्पादनासाठी मध्यम खोलीची, पाण्याची योग्य निचरा होणारी व अधिक सेंद्रिय पदार्थ असलेली जमीन निवडावी. ऑईलपामच्या योग्य वाढीसाठी उष्ण-दमट हवामान लागते. ऑईलपामच्या जातीचे ड्यूरा, टेनेरा व पिसिफेरा अशा तीन गटांत फळांचा आकार व रचनेनुसार वर्गीकरण केलेले आहे. ऑईलपामची अभिवृद्धी बियांपासून रोपे तयार करून
करतात.